last update : Jan,12-2010
ปาย : ไม่ได้แปลว่าบังเอิญ
...
พรุ่งนี้มีโปรเจคท์เดินทางไกลไปอีกเมืองหนึ่งของปาย คนร่วมทางประกอบด้วยฉันกับน้องๆ ทีมงานฟรีฟอร์มสองสามคน โดยเจ้าของโปรเจคท์คือฉันเอง
..
เราตั้งใจไปเช้ากลับเย็น
ค่ำๆ ค่อยมาเปิดร้านกันก็ได้
...
อยากไปนานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสสักที ถ้าไม่หาโอกาสไปตอนนี้ เดี๋ยวเจอฝนตกอีกรอบคงจะอดไปกันพอดี เพราะเขาลือเขาเล่าอ้างกันว่า หน้าฝน ถนนหนทางเข้าไปลำบาก
...
วันนี้เรามีลูกค้าคนสำคัญคือน้องออม เป็นนักร้องบอสซ่าสาวเสียงสวยอีกคนของเมืองปาย เธอร้องประจำร้านในปายหลายที่ แถมยังเป็นลูกค้าขาประจำร้านหนังสือฟรีฟอร์มของเราด้วย เธอแวะมาซื้อหนังสืออ่านบ่อยๆ จนสนิทสนมคุ้นเคยกับคนที่ร้านเราเป็นอย่างดี
...
วันนี้น้องออมแวะมาหาเรื่องอินเดียไปอ่านเล่น เจอฉันอยู่หน้าร้านพอดี เลยโดนชวนไปเที่ยวด้วยกันเสียเลย น้องออมก็แสนว่าง่าย บอกตกลงทันทีโดยไม่มีเงื่อนไขอะไรซับซ้อนเลย เธอถามแค่ว่าเดินทางด้วยรถอะไรเท่าเอง ...ตกลงแปดโมงเช้าพรุ่งนี้เจอกันที่ร้าน
...
อันที่จริงฉันเองก็เพิ่งเคยเจอออมครั้งแรก
ไม่เหมือนน้องๆ ที่ร้าน ที่เคยเจอ เคยคุยกันมาแล้วก่อนหน้านี้
...
ไม่กี่คำที่คุยกัน ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงรุ่นใหม่ที่น่าสนใจ ไม่เพียงเพราะว่าเธอชอบอ่านหนังสือเท่านั้น แต่มุมมองความคิดของเธอก็น่าสนใจ
...
โดยไม่ได้ถาม เมื่อเหลือบเห็นหนังสือบนชั้นวาง เธอหันมาบอกฉันว่า เธอชอบอาจารย์อารยา ราษฎร์จำเริญสุข มาก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเธอเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ รู้จักในระยะประชิดพอสมควร เธอสรุปให้ฉันฟังว่า "อาจารย์เค้าเป็นผู้หญิงที่คิดเจ๋งดีนะพี่"
..
คุยไปคุยมาถึงการงานของเธอบ้าง ฉันกำลังจัดมุมหนังสือเก่าๆ ของ'รงค์ วงษ์สวรรค์ เอาไว้ที่ร้าน เป็นมุมหนังสือไว้ให้คนอ่าน ไม่ได้ขาย ส่วนนี้เป็นหนังสือเก่าๆ ที่ฉันเก็บมานานเกินสิบปี ฉันตั้งใจจัดมุมนี้เอาไว้ทำงานที่เกี่ยวกับคุณ'รงค์ และเผื่อเอาไว้ให้คนที่อยากอ่านแวะมานั่งอ่านกันได้
...
"ว่างๆ ถ้าสนใจออมมานั่งอ่านเล่นก็ได้นะ" ฉันบอกเธออย่างจริงใจ เมื่อเห็นเธอเดินไปหยิบหนังสือ"หลงกลิ่นกัญชา"ขึ้นมาแล้วถามว่า "เล่มนี้พี่ขายมั้ย"
...
"ไม่ขายค่ะ แต่มาอ่านได้ตลอดเวลา"ฉันบอกไป
..
คุยกันมาถึงงานของ'รงค์ วงษ์สวรรค์ เธอบอกว่าในงานสวดศพวันสุดท้ายของคุณ'รงค์เมื่อปีกลาย เธอไปร้องเพลง girl from ipanema ในวัดด้วย "ไม่เข้ากันเล้ย" เธอบอกขำๆ แต่ฉันสะดุด
..
"อ๊ะ เป็นวงบอสซ่าวงเดียวที่ขึ้นเวทีวันนั้นใช่มั้ย" ฉันบังเอิญนั่งอยู่ในงานพอดีเลยจำได้ "ชื่อวงอะไรนะ พี่ฟังไม่ทัน ชื่อวงแปลกๆ "
...
ออมบอก "วงเดอะม้าม(ม้าบ หรืออะไรประมาณนี้นะ) หนูตั้งชื่อเอง"
...
อ่อ จำได้ล่ะ สุ้มเสียงเธอน่ารักใช้ได้ทีเดียว เพราะในงานคุณ'รงค์คืนนั้น ตอนที่ฟังแต่เสียง ยังไม่ได้ดูหน้า ฉันยังนึกว่า น้องลานนา คัมมินส์ ขึ้นเวทีเสียอีก
..
ก็น่ารักดีนะ
ที่เราได้มาเจอกันที่ปายอีก
เขาบอกว่า คนเราเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
คงจะจริงแฮะ
มันไม่บังเอิญหรอก
แต่เป็นเพราะชีวิตเราชอบใช้แบบนี้
เราถึงได้มาเจอกันที่นี่ไง :)
...
อย่างหลายๆ คน ที่เรามาวนเวียนคุยกันอยู่แถวๆ บล็อกนี้
ฉันก็ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญเหมือนกัน
หรือคุณว่าไง :)