last update: Jan,28-2009
California Dreaming
all the leaves are brown
and the sky is grey
I've been for a walk
on a winter's day
I'd be safe and warm
if I was in L.A
California Dreamin'
on such a winter's day
stopped into a church
I passed along the way
well, I got down on my knees
and I pretend to pray
you know the preacher likes the cold
he knows I'm gonna stay
California Dreamin'
on such a winter's day
all the leaves are brown
and the sky is grey
I've been for a walk
on a winter's day
if I didn't tell her
I could leave today
California Dreamin'
on such a winter's day
.............
.......
ฉันเพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่ได้ไม่กี่วัน นอกจากตั้งอกตั้งใจไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพคุณ'รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นสำคัญแล้ว
..
ก่อนกลับปาย ยังถือโอกาสตระเวนเมืองเชียงใหม่เพื่อหาซื้ออุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ในร้านด้วย เพราะหลายอย่างที่จำเป็นต้องใช้ ในปายไม่มีขาย หรือถ้ามีอยู่บ้าง ราคาก็จะแพงมากกว่าราคาทั่วไปหลายเท่า
...
แค่ไม่กี่เดือนที่มาอยู่ปาย ทำไมฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนบ้านนอกมากเลยเมื่ออยู่ในเชียงใหม่ เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ทุกวัน ก็ดูเหมือนจะเก่าซีดเกินไปเวลาสวมใส่อยู่ในเชียงใหม่
...
นอกจากนี้ ฉันยังรู้สึกว่าตัวเองฟังอะไรแล้วไม่ค่อยเข้าใจเยอะแยะไปหมด ทำไมคนเราพูดจากันซับซ้อนนักวะ ทำไม ทำไม พูดตรงไปตรงมา จะง่ายกว่าไหม จะเอายังไงก็บอกมา ขี้เกียจตีความว่ะ
...
ฟังไม่รู้เรื่องนี่ไม่เท่าไหร่
แต่บางคน นั่งคุยกันแท้ๆ
แต่ทำไมเหมือนเราพูดอยู่คนเดียววะ
เนื้อหาที่พูดคุยกัน ทำไมมันไม่ไปไหนสักที
คุยกันแบบนี้ขี้เกียจว่ะ อย่าคุยเลย
...
นึกถึงคำพูดของบางคนที่ได้พบพาน ทำไมผู้คนจึงสนใจใคร่รู้กันนักว่าฉันอยู่ปายได้อย่างไร ทำไม อย่างไรเพราะในความรู้สึกของพวกเขาปายมันเละเทะมากเลย บางคนก็ว่าไม่เห็นจะมีอะไรเลย
...
โอเค ไม่ว่ากัน มันเป็นเรื่องนานาจิตตัง
ฉันยอมรับว่าหลายๆ อย่างในปาย มันก็แย่มากจริงๆ
แต่ความดี ความน่ารักของมันก็ยังมีอยู่มากหลาย
มากจริงๆ นะ ไม่เชื่อก็ลองคลิกขึ้นไปดูภาพหน้าบล็อกนี้ก็ได้
...
อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อะไรกับปายมากมายหรอก
การมาอยู่ปายก็ไม่ได้เป็นความตั้งใจแต่แรก
เป็นเรื่องบังเอิญในชีวิตที่ฉันยินดีรับเอาไว้
เมื่อได้มาอยู่จริงก็รู้สึกว่าพออยู่ได้
ชอบหลายๆ อย่าง เป็นต้นว่าแค่มีจักรยานคันเดียว
เงินอีกนิดหน่อย
คุณก็สามารถดำเนินชีวิตอย่างเป็นปกติสุขได้แล้ว
แต่ก็ไม่ได้ฟีเวอร์ถึงขั้นว่ารักปายเข้าไส้
ปานจะกลืนกินขนาดนั้น
มันไม่ใช่
..
แต่ฉันยังแปลกใจอยู่ทุกที ว่าทำไมคนบางคน ที่ดูเหมือนจะฉลาดเฉลียว มีความรู้ มีรสนิยมที่ดี จะต้องทำท่าเหมือนตัวเองสูงขึ้นห้าเซ็นต์ทุกครั้งที่ได้พูดว่า "ปายมันเละไปแล้ว"
..
บางคนซึ่งฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอก ว่าใครเป็นใคร รู้แต่ว่าทำไมช่างกล้าพูดกับคนที่ตัวเองไม่เคยคุยด้วย ไม่เคยรู้จักกันเลยสักนิด ในทำนองที่ว่า"ทนอยู่ปายได้ยังไง" จะอะไรกับปายกันนักหนานะ เฮ้อ!
...
บางทีฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า ความที่ไม่รู้จักกัน บางทีเขาอาจจะพยายามหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยกับฉันก็ได้นะ เป็นแค่เรื่องคุยฆ่าเวลา ไม่ได้ตั้งใจจะถล่มปายหรืออะไร
...
...แต่แหม กระนั้นก็เถอะนะ ถ้าแค่พยายามหาเรื่องมาคุยกัน มันก็เป็นมารยาทสังคมที่ห่วยแตกสิ้นดีเชียวล่ะ
...
เวลาเจอคนแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงสวนเอาซึ่งๆ หน้า แต่หลังๆ มานี้คิดแค่ว่า "เรื่องของตรู จะยุ่งทำไม" ขืนต่อปากต่อคำไป อาจมีเรื่องยุ่งต่ออีกหลายยก ฉันจึงได้แต่เฉยเสีย
...
จะพูดไปทำไมมี แต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่า แล้วทีคุณล่ะ อยู่ในเชียงใหม่ได้อย่างไร ในเมื่อคุณทนเชียงใหม่ได้ ทำไมคุณจึงทนปายไม่ได้นะ
...
เพราะถ้าพูดถึงความเละเทะ ความเน่าไร้ระเบียบแล้วล่ะก็
เชียงใหม่น่ะเละเทะ เน่าและยุ่งเหยิง
ไร้ระเบียบยิ่งกว่าปายสักหมื่นเท่ากระมัง
...
นี่ยังไม่รวมความเฟค
ความดัดจริตผิดสามัญสำนึกมนุษย์ทั้งหลายแหล่อีกเพียบ
ที่ทำให้บางคนหลงไปว่า
ตัวเองสูงขึ้นห้าเซ็นต์ทุกครั้งที่ได้พูดนั่นน่ะนะ :)
...
เชียงใหม่เป็นเมืองใหญ่ ฉันก็ชอบเชียงใหม่อยู่มาก หลายๆ อย่างในปายที่ขาดแคลน เราก็หาได้ทุกอย่างในเชียงใหม่ ก่อนหน้าที่จะได้ร้านที่ปาย ยังตั้งใจว่าจะไปเปิดร้านหนังสือฟรีฟอร์มอยู่ที่เชียงใหม่เหมือนกัน
...
ก่อนหน้านี้ ฉันเคยไปพำนักพักอาศัยอยู่ในเชียงใหม่จริงๆ ก็สักปีสองปี ก็พอได้คลุกคลีเมืองเชียงใหม่มาบ้างพอสมควร
...
ก็เลยพอจะรู้บ้างเหมือนกันนะว่า ประเด็นนี้ ถ้ามันเป็นปัญหาล่ะก็ ในปัญหาเดียวกัน หัวข้อเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นหัวข้อใดๆ ก็ตาม ฉันว่าเชียงใหม่มีขนาดของปัญหาที่ใหญ่กว่า เละเทะและน่ารำคาญกว่าในปายเยอะทีเดียว
...
..มันเละเทะเชิงซ้อน
ลึกล้ำ ละเอียดอ่อนและน่าเป็นห่วง
มากกว่าเรื่องปายเยอะเลย
ขอบอก :)
...........
........... .............
.......
เมื่อวานที่ปายฝนตก แรงทีเดียว ตอนค่ำวานอากาศจึงเย็นกว่าทุกวัน ตกกลางคืนถึงดึกแทบไม่ต้องพูดกัน ปกติห่มผ้านวมสองผืน เมื่อคืนต้องเพิ่มอีกผืน
...
ความที่นอนดึกมาหลายคืนติดต่อกัน เช้านี้ฉันจึงตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนแปดโมงเช้า แต่ยังไม่ทันหกโมงดีก็ตื่นเสียแล้ว เลยตั้งใจนอนปรับอุณหภูมิต่อ
..............
อากาศข้างนอกวันนี้เยือกเย็นจับใจ แต่ตอนใกล้ๆ เจ็ดโมงต้องรีบสลัดผ้าห่มลุกออกมาเปิดประตูเปิดม่านแทบไม่ทัน เมื่อเห็นแสงแดดส่องมาอย่างเจิดจ้าเฉิดฉันกว่าหลายๆ วันมานี้
..
"แดดส่องถึงไหน ใจฉันถึงนั่น" อากาศดีแบบนี้ทำให้เพลงเก่าแก่เพลงนั้นแว่วเข้ามาในหัว เป็นเพลงรักที่ฉันชอบที่สุดไม่เคยเปลี่ยนเลย
..........
แม้จะจำเนื้อร้องทั้งหลายไม่ค่อยได้แล้ว จำได้แต่ว่า เนื้อหาในเพลงบอกเล่าเกี่ยวกับความคิดถึงสาดส่องไปกับแสงแดดสวยใส
...
เป็นเพลงที่คุณประภาส ชลศรานนท์ แต่งให้ แอนนา นักร้องหญิงตัวอ้วนๆ ผูกผมเปีย ใส่แว่นตาหนาๆ ขับร้องไว้สมัยก่อนโน้น
.......
จริงๆ น่าจะมีคนเอามาร้องใหม่ได้แล้วนะ จะรอซื้อแผ่นจริงๆ นะเอ้อ แม้ว่าหลายปีมานี้ จะไม่ค่อยได้ซื้อซีดีแล้วก็ตาม
..
คนข้างๆ เคยบอกว่า เดี๋ยวถ้ามีเวลา จะไปขนเทปที่บ้านเอาไปแปลงเป็นไฟล์เสียงลงซีดีให้ จะได้เก็บไว้ฟังอีกนานๆ ฉันลิสต์รายชื่อเทปที่อยากเก็บไว้อยู่ในใจ น่าจะหลายม้วนเอาการ
...
ฉันเคยมีเทปเก่าๆ ของแอนนาอยู่ม้วนหนึ่งที่บ้าน (ยังมีใครพอจะรู้จัก "แอนนา" และรู้จัก "เทป" กันบ้างล่ะนี่ ฮ่า)หลายๆ ปีจะเอามาเปิดฟังที แม้กระดาษกาวที่แปะบนตัวเทปจะเหลืองเน่าเก่าเขลอะขนาดไหนก็ตาม แต่เทปทุกม้วนที่เก็บไว้ ยังฟังได้เกือบทั้งสิ้น (ถ้ามีเวลาหยิบมาฟังน่ะนะ)
..
บางที มันอาจจะมีอายุยืนยาวกว่าซีดีก็ได้นะ :)
......
...
อะไรจะคงกระพันกว่ากันก็ตามเถอะ
อะไรจะคงกระพันกว่ากันก็ตามเถอะ
ยามเช้าที่อากาศหนาวๆ และแดดเข้มๆ อย่างนี้แหละ ฉันชอบจัง
นอกจากถ่ายรูปสวยแล้ว
ยังทำให้เราอุ่นสบายตัวสบายใจดีจริงๆ
นอกจากถ่ายรูปสวยแล้ว
ยังทำให้เราอุ่นสบายตัวสบายใจดีจริงๆ
ฉันตั้งกาต้มน้ำชงกาแฟทิ้งไว้แล้วเดินออกไปนั่งเล่นที่ระเบียงบ้าน
มันเย็นๆ อุ่นๆ ใจโปร่งเบา ว่างๆ รู้สึกมีความสุขกำลังดี
ไม่มากไป ไม่น้อยไป
มันสุขพอดีๆ จริงๆ นะ
...
ถ้ามีเพลงนั้นของแอนนาฟังตอนนี้คงจะดี แต่เมื่อไม่มี ฉันก็เลยนึกถึงอีกเพลงที่ชอบฟังบ่อยๆ อยู่ตอนนี้ เพลงเพ้อฝันแห่งแคลิฟอร์เนียนั่นไง เพิ่งได้เวอร์ชั่นของเดอะมาม่าส์แอนด์เดอะปาป้ามาฟัง เอ็มวีเค้าน่ารักดีนะ ทำให้นึกถึงเพลงนี้ในหนังของหว่อง คาร์ไว ขึ้นมาอีกเหมือนกัน
...
ตั้งใจตื่นมาทำงานเขียนต่อแต่เช้า
แต่อากาศดีจนไม่อยากทำงานซะนี่
เอาแต่ค้นหาเพลงนั้นเพลงนี้จากอินเตอร์เน็ตอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ
มีความสุขเกินไป ก็งานไม่เดินอีกน่ะนะ :)
...
ถ้ามีเวลา ลองเปิดบล็อกนี้ทิ้งไว้นะคะ เพราะใน pod ข้างบน เอาเพลง California Dreaming มาใส่ไว้หลายเวอร์ชั่น ของบีชบอยก็โอเคนะ มีบุคลิคของตัวเองดี
..
ส่วนบรรเลงกีตาร์โปร่งเวอร์ชั่นสุดท้าย
ต้องห้ามพลาดเหมือนกัน
เพราะหนุ่มละตินคนนี้เล่นกีตาร์เพลงนี้ได้อย่างสุขขีๆ ดีจริงๆ
ดูเพลินไปเลยล่ะ :)
...
ส่วนของยูทูบด้านล่างนี้
เป็น California Dreaming เวอร์ชั่นที่ฉันชอบที่สุด
...
เป็นเสียงร้องของ Rosa Marya Colin นักร้องบอสซาโนวาแจ๊สชาวบราซิล นอกจากเสียงร้องอันแห้งผากชวนกระหายของเธอจะเลิศสุดๆ จนทำให้ความฝันใฝ่แห่งแคลิฟอร์เนีย เซ็กซี่เป็นที่ชวนปรารถนาอย่างสุดซึ้งตรึงทรวงแล้ว
...
ฉันยังชอบวิธีการทำดนตรีในเพลงนี้ เวอร์ชั่นนี้มากเลย ทุกครั้งที่ฟัง จะรู้สึกได้เลยทุกที ว่า "ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป" มันเป็นแบบนี้นั่นเอง
...
อย่าเพิ่งเชื่อค่ะ
ต้องลองฟังเองก่อน :)
...
....
.....
เพลงฝันใฝ่
แห่งแคลิฟอร์เนีย :)
...
ใบไม้ทุกใบกลายเป็นสีน้ำตาล
ท้องฟ้าเป็นสีเทา
ฉันได้ทอดน่องท่องไป
ในวันหนึ่งของฤดูหนาว
ฉันคงอบอุ่นและไม่เป็นไร
หากฉันยังอยู่ในแอลเอ
ความฝันใฝ่แห่งแคลิฟอร์เนีย
ก็เป็นแค่วันหนึ่งในฤดูหนาว
หยุดลงตรงหน้าโบสถ์
ฉันเดินผ่านประตูสู่ข้างใน
แล้วคุกเข่าลงไป
พร่ำบทสวดมนตร์
คุณก็รู้ดีนี่นา ว่าคุณพระคุณเจ้าก็เหมือนความเยือกเย็น
ท่านรู้ดีว่าฉันอยู่ตรงนี้
ความเพ้อฝันแคลิฟอร์เนียที่มี
ก็แค่วันหนึ่งของฤดูหนาว
ใบไม้ทุกใบกลายเป็นสีน้ำตาล
ท้องฟ้าเป็นสีเทา
ฉันทอดน่องท่องไป
ในวันหนึ่งของฤดูหนาว
หากฉันไม่ได้บอกเธอไว้
ว่าฉันจะจากไปในวันนี้
ความเพ้อฝันแห่งแคลิฟอร์เนียที่มี
ก็เป็นแค่วันหนึ่งในฤดูหนาว
...
...........
วันนี้ตื่นมากับความอู้ งานรออยู่เพียบ แต่ยังไม่แตะเลยเสียนี่ แถมยังนึกอยากแปลเพลงอีกต่างหาก ที่อยากแปล เพราะวันนี้ฟังแล้วรู้สึกว่าเพลงมันเพราะจัง สวยจัง
....
พอลงมืทำเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ กลับพบว่า California Dreaming เนี่ย มันแปลแล้วไม่ไพเราะ ไม่ได้เอาเสียเลย สวยไม่ถึงครึ่งที่อยู่ในใจเรา
...
จึงไม่ควรแปลเลยจริงๆ นะเนี่ย
แต่ทำไงได้ล่ะ ทำไปแล้ว :)
...
แต่ปัญหาจริงๆ ก็คือ
คนแปลมือไม่ถึง
ความสามารถไม่เพียงพอต่างหากเล่า :)
...
มันเป็นเพลงร้องง่าย จำง่าย ฟังสองสามรอบก็ร้องได้ติดปากแล้ว
แต่อย่าถามหาความหมาย
เพราะคนแปลก็งงๆ
ยังไม่ค่อยแน่ใจ
ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน :)
..
เดี๋ยวขอไปสืบค้นก่อนว่า
แอลเอ กับ แคลิฟอร์เนีย ในเพลงเนี่ย
นอกจากที่หนึ่งร้อน
อีกที่หนึ่งหนาวเนี่ย
มันมีความหมายแฝง
นอกเหนือจากนี้อีกหรือไม่
...
อย่างไรก็ตาม ความหมายระหว่างบรรทัดของเพลงจริงๆ
ก็คงประมาณว่า
อยู่ตรงนี้ แล้วคิดถึงตรงนั้น แล้วอยากจะไป
อะไรทำนองนั้น :)
...
ไม่งั้นหว่อง คาร์ไว
คงไม่ให้นางเอกในหนังของเขา
ชอบฟังเพลงนี้ตอนเช็ดโต๊ะ
หรือล้างแก้วล้างจานหรอกน่า :)
.......
แม้ว่าเนื้อเพลงจะเห่ยแค่ไหน
แต่ความหมายแฝง
ความหมายระหว่างบรรทัดยังโอเคอยู่ดีเนอะ ว่ามั้ย
ฟังแต่ละเวอร์ชั่นกลับไปกลับมา
มันเพลินหูเพลินใจดีจริงๆ นะเนี่ย
...
เฮ้อ
สงสัยไม่ได้ทำงานแล้วม้างงงงง วันนี้
...
ในช่วงเวลาดีๆ ในสถานที่ดีๆ เช่นนี้ บางคนอาจจะเคยคิดเหมือนกันนะว่า บางทีตัวเรามันเล็กน้อยมาก ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย เราอาจจะกำหนดอะไรจริงๆ ไม่ได้เลย
...
สิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวเรานั้นต่างหาก
ที่กำหนดตัวเรา กำหนดความรู้สึก และอีกหลายๆ อย่างในชีวิตเราได้
...
ดังกฎ 4 ข้อแห่งความสุขของอัลแบรต์ กามูส์ ที่บอกว่า
1.อยู่ที่มีอากาศโปร่ง
2.หลุดพ้นไปจากความทะเยอทะยาน
3.ทำงานสร้างสรรค์
4.รักใครสักคนหนึ่ง
..
เราเป็นใครนั้นอาจไม่สำคัญนักหรอก
เราอยู่ที่ไหน ต่างหากที่อาจสำคัญกว่า
..
เพราะสิ่งที่เหลือจากนั้น
มันสามารถกำหนดความสุขของเรา
หรือทุกๆ อย่างในชีวิตเราได้
...
ก่อนหน้านี้ บางครั้งฉันเคยคิดว่า
กฏแห่งความสุขของกามูส์นั้น มันสลับข้อได้นะ
ไม่จำเป็นต้องเรียงลำดับ
...
เพราะเราอาจจะเริ่มต้นกันที่ข้อ 4 ก่อนก็ได้ :)
...
แต่วันนี้ฉันคิดใหม่แล้ว
ได้ข้อสรุปใหม่แล้ว
ว่าเรียงลำดับแบบเดิมตามต้นฉบับเขาน่ะ
ดีแล้ว ถูกต้องแล้ว!
..
แรกเลย
จงอยู่ในที่ซึ่งมีอากาศปลอดโปร่ง
แล้วอีกสามข้อที่เหลือจะดีตามมาเอง
คอนเฟิร์มเลย :)
...…คนอ่าน
บทความ
