ปายไม่มีแจ็คพ็อต!
ช้าๆ นะช้าๆ ไม่ต้องรีบล่าแต้ม :)
...
หลายปีมานี้มีหนังสือนำเที่ยวปายตีพิมพ์ออกมาหลายเล่ม เราจะพบคำแนะนำเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญต่างๆ ของปาย ไม่ว่าจะเป็น กองแลน น้ำตกหมอแปง หมู่บ้านจีนยูนนาน ฯลฯ
อันที่จริง ถ้าหาทางมาถึงปายจนได้แล้ว ที่เหลือก็ไปต่อเองสบายๆ แล้ว เพราะ เมืองปายมันเล็กนิดเดียว มาถึงวันแรกวันเดียวก็เที่ยวได้เกือบทะลุปรุโปร่งแล้ว
ถ้าชอบเที่ยวแบบนั้นน่ะนะ
เกือบปีที่มาพำนักพักอาศัยอยู่ในปาย ได้ทำร้านหนังสือใหม่ในย่านพลุกพล่านที่สุดจุดหนึ่งของเมือง ได้นั่งดูคนแวะเวียนหรือผ่านมาผ่านไป
อันที่จริง ถ้าหาทางมาถึงปายจนได้แล้ว ที่เหลือก็ไปต่อเองสบายๆ แล้ว เพราะ เมืองปายมันเล็กนิดเดียว มาถึงวันแรกวันเดียวก็เที่ยวได้เกือบทะลุปรุโปร่งแล้ว
ถ้าชอบเที่ยวแบบนั้นน่ะนะ
เกือบปีที่มาพำนักพักอาศัยอยู่ในปาย ได้ทำร้านหนังสือใหม่ในย่านพลุกพล่านที่สุดจุดหนึ่งของเมือง ได้นั่งดูคนแวะเวียนหรือผ่านมาผ่านไป
...
ฉันเห็นบางคนมาปายแล้วเหนื่อยแทน
มาเที่ยว หรือมาทำแต้มอะไรกันหรือเปล่านี่!
มีไม่น้อย ที่เธอเขาเหล่านั้นเข้าพักในรีสอร์ทที่อยู่ห่างจากตัวเมืองหลายกิโลฯ ถึงแม้บางรีสอร์ทจะมีรถรับส่งให้ หลายกรุ๊ปแม้จะมาเที่ยวกันเอง แต่วิธีเที่ยว วิธีช็อปฯ ก็ยังคล้ายๆ กรุ๊ปทัวร์อยู่มาก
มีไม่น้อย ที่เธอเขาเหล่านั้นเข้าพักในรีสอร์ทที่อยู่ห่างจากตัวเมืองหลายกิโลฯ ถึงแม้บางรีสอร์ทจะมีรถรับส่งให้ หลายกรุ๊ปแม้จะมาเที่ยวกันเอง แต่วิธีเที่ยว วิธีช็อปฯ ก็ยังคล้ายๆ กรุ๊ปทัวร์อยู่มาก
เช่นว่าต้องมาขึ้นรถพร้อมกันตอนกี่โมง
ถ้าจะไปโน่นนี่ ต้องรอตรงนี้ เวลานั้น ไม่งั้นก็ไปเอง กลับเอง
ที่พักบางแห่งอยู่ห่างจากตัวเมืองเกือบสิบกิโลฯ เผลอเตร็ดเตร่ตามใจ เวลากลับก็คงหนาวๆ อยู่เหมือนกัน แม้ว่าในปายจะมีปัญหาอาชญากรรมค่อนข้างน้อย แต่การมาต่างถิ่นครั้งแรกแล้วต้องกลับที่พักมืดๆ ค่ำๆ แบบนั้น มันก็ใจไม่ค่อยดีเหมือนกัน
สำหรับคนชอบเที่ยวเองตามใจชอบ อย่าหลงเชื่อคำโฆษณามากมาย รีสอร์ทหรือเกสต์เฮาส์เล็กๆ ในตัวเมืองที่มีไม่กี่ห้องอาจจะสะดวกใจกว่า เพราะเจ้าของไม่ต้องดูแลลูกค้ามากนัก
ที่พักบางแห่งอยู่ห่างจากตัวเมืองเกือบสิบกิโลฯ เผลอเตร็ดเตร่ตามใจ เวลากลับก็คงหนาวๆ อยู่เหมือนกัน แม้ว่าในปายจะมีปัญหาอาชญากรรมค่อนข้างน้อย แต่การมาต่างถิ่นครั้งแรกแล้วต้องกลับที่พักมืดๆ ค่ำๆ แบบนั้น มันก็ใจไม่ค่อยดีเหมือนกัน
สำหรับคนชอบเที่ยวเองตามใจชอบ อย่าหลงเชื่อคำโฆษณามากมาย รีสอร์ทหรือเกสต์เฮาส์เล็กๆ ในตัวเมืองที่มีไม่กี่ห้องอาจจะสะดวกใจกว่า เพราะเจ้าของไม่ต้องดูแลลูกค้ามากนัก
ก่อนจะมาอยู่ปายเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ เวลามาเที่ยว ฉันก็ชอบเลือกพักที่เล็กๆ แบบนี้ วันแรกที่มาถึง ก็จะชอบโอภาปราศรัยกับเจ้าของที่พักให้สนิทใจกันก่อน ค่อยออกเที่ยว
การแนะนำตัว ให้รู้เขารู้เรานั้นเป็นเรื่องสำคัญ ก็เมืองท่องเที่ยวนี่นะ บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าเหตุการณ์ข้างหน้ามันมีอะไรรอเราอยู่บ้าง บางทีเจอเพื่อน คุยกันเพลินจัด เผลอติดลมดริงค์ดรังค์ค่ำมืดดึกดื่นแค่ไหน กลับเองไม่ได้ กริ๊งกร๊างหาพี่เขาให้ขี่รถเครื่องมารับหน่อย
การแนะนำตัว ให้รู้เขารู้เรานั้นเป็นเรื่องสำคัญ ก็เมืองท่องเที่ยวนี่นะ บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าเหตุการณ์ข้างหน้ามันมีอะไรรอเราอยู่บ้าง บางทีเจอเพื่อน คุยกันเพลินจัด เผลอติดลมดริงค์ดรังค์ค่ำมืดดึกดื่นแค่ไหน กลับเองไม่ได้ กริ๊งกร๊างหาพี่เขาให้ขี่รถเครื่องมารับหน่อย
...
ซื้อขนมนมเนย ของกินเล็กๆ น้อยๆ
ซื้อติดมือมาฝากพี่เขาบ้าง ลูกเมียเข้าบ้าง
มิตรจิตรมิตรใจ
ทุกอย่างก็ไปได้สวย
แต่บางน้อง บางกรุ๊ปก็…นะ นอกจากพักอยู่ไกล ไกล๊ ไกล…แล้ว ยังชอบเถลไถลติดลมเกินเวลารับส่งเขาอีกต่างหาก บางคนแวะมานั่งบ่นกระปอดกระแปดอยู่ร้านเรา ว่ารถมารับช้าจัง นั่งรอตั้งนาน
ทั้งที่ความจริง ตัวเองกลับไม่ตรงเวลานัดของเขาเอง เขาก็ต้องไปส่งแขกคนอื่นก่อน ถึงค่อยตีรถกลับมารับอีก ก็วุ่นวายกับโชเฟอร์เขาอยู่เหมือนกัน
“ชอบดื่มดึกๆ แล้วทำไมเลือกที่พักไกลเมืองจังล่ะคะ”
ฉันเคยถาม
“ก็หนูไม่รู้ แบบว่าดูรูปจากอินเตอร์เน็ตแล้วเห็นห้องพักเค้าสวยดี ดูจากแผนที่ในเว็บก็เห็นว่าไม่ไกล โทรมาถาม พี่เค้าก็บอกว่าไม่ไกลอ่ะ ก็ไม่รู้มาก่อนว่ามันจะเป็นงี้ ” เสียงบ่นกระปอดกระแปดอย่างนั้น
เธอเล่าว่าวันแรกที่มาถึงนั้น เอากระเป๋าเข้าที่พักเสร็จก็ไปวัดน้ำฮู ไปบ่อน้ำพุร้อน ไปถ่ายรูปที่สี่แยกปายหนาว แล้วก็ป้ายร้านคอฟฟี่ อิน เลิฟ ไปน้ำตกแพมบก ไปพระธาตุแม่เย็น ไปสะพานเหล็ก ฯลฯ
เสร็จแล้วยังต้องช็อปปิ้งของฝากบนถนนคนเดิน หลังห้าทุ่มก็ต้องไปดริงค์ต่อชิลล์ๆที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งไกด์บุ๊คเขาแนะนำว่าฝรั่งสวยๆหล่อๆเพียบและพร้อมจะเป็นแฟนกับใครก็ได้ที่ถูกใจ แถมเจ้าของร้านก็ยังหล่อระเบิด
ซึ่งกว่าจะเก็บ “แต้ม” ได้ครบถ้วน เวลาก็ล่วงเลยไปถึงดึกดื่นเที่ยงคืน เมาปลิ้นค่ะ ไม่รู้จะแฮงค์หรือเปล่า
วันรุ่งขึ้นต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปปางอุ๋งอีกต่างหาก
นี่คือกิจกรรมวันแรกเท่านั้นนะ!
แต่บางน้อง บางกรุ๊ปก็…นะ นอกจากพักอยู่ไกล ไกล๊ ไกล…แล้ว ยังชอบเถลไถลติดลมเกินเวลารับส่งเขาอีกต่างหาก บางคนแวะมานั่งบ่นกระปอดกระแปดอยู่ร้านเรา ว่ารถมารับช้าจัง นั่งรอตั้งนาน
ทั้งที่ความจริง ตัวเองกลับไม่ตรงเวลานัดของเขาเอง เขาก็ต้องไปส่งแขกคนอื่นก่อน ถึงค่อยตีรถกลับมารับอีก ก็วุ่นวายกับโชเฟอร์เขาอยู่เหมือนกัน
“ชอบดื่มดึกๆ แล้วทำไมเลือกที่พักไกลเมืองจังล่ะคะ”
ฉันเคยถาม
“ก็หนูไม่รู้ แบบว่าดูรูปจากอินเตอร์เน็ตแล้วเห็นห้องพักเค้าสวยดี ดูจากแผนที่ในเว็บก็เห็นว่าไม่ไกล โทรมาถาม พี่เค้าก็บอกว่าไม่ไกลอ่ะ ก็ไม่รู้มาก่อนว่ามันจะเป็นงี้ ” เสียงบ่นกระปอดกระแปดอย่างนั้น
เธอเล่าว่าวันแรกที่มาถึงนั้น เอากระเป๋าเข้าที่พักเสร็จก็ไปวัดน้ำฮู ไปบ่อน้ำพุร้อน ไปถ่ายรูปที่สี่แยกปายหนาว แล้วก็ป้ายร้านคอฟฟี่ อิน เลิฟ ไปน้ำตกแพมบก ไปพระธาตุแม่เย็น ไปสะพานเหล็ก ฯลฯ
เสร็จแล้วยังต้องช็อปปิ้งของฝากบนถนนคนเดิน หลังห้าทุ่มก็ต้องไปดริงค์ต่อชิลล์ๆที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งไกด์บุ๊คเขาแนะนำว่าฝรั่งสวยๆหล่อๆเพียบและพร้อมจะเป็นแฟนกับใครก็ได้ที่ถูกใจ แถมเจ้าของร้านก็ยังหล่อระเบิด
ซึ่งกว่าจะเก็บ “แต้ม” ได้ครบถ้วน เวลาก็ล่วงเลยไปถึงดึกดื่นเที่ยงคืน เมาปลิ้นค่ะ ไม่รู้จะแฮงค์หรือเปล่า
วันรุ่งขึ้นต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปปางอุ๋งอีกต่างหาก
นี่คือกิจกรรมวันแรกเท่านั้นนะ!
...
จะรีบสะสมแต้มไปไหน
ในปายนี่…
จะรีบสะสมแต้มไปไหน
ในปายนี่…
แจ๊คพ็อตไม่เคยแตก!
ช้าลงหน่อยก็ได้นะน้องเอ๋ย!
แต่นั่นเป็นทัศนคติส่วนตัวอย่าได้ถือสา อย่างที่เคยพูดบ่อยๆ ว่าจริตฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องการ “เก็บแต้ม” จากสถานที่มากนัก การย้ายถิ่นฐานพำนักจากกรุงเทพฯ มาสู่ปาย ในช่วงเวลาเกือบจะครบรอบปีนี้ ฉันมี “แต้ม” เหล่านี้สะสมอยู่ในกระเป๋าไม่มากนัก
ช้าลงหน่อยก็ได้นะน้องเอ๋ย!
แต่นั่นเป็นทัศนคติส่วนตัวอย่าได้ถือสา อย่างที่เคยพูดบ่อยๆ ว่าจริตฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องการ “เก็บแต้ม” จากสถานที่มากนัก การย้ายถิ่นฐานพำนักจากกรุงเทพฯ มาสู่ปาย ในช่วงเวลาเกือบจะครบรอบปีนี้ ฉันมี “แต้ม” เหล่านี้สะสมอยู่ในกระเป๋าไม่มากนัก
...
ชีวิตส่วนใหญ่ในเมืองนี้
ถ้าไม่วุ่นวายกับร้านหนังสือ
ก็นั่งๆ นอนๆ กินๆ
เขียนๆ อยู่ที่บ้าน
นอนเล่น นั่งเล่นเฉยๆ ก็เพลินแล้ว
ไม่ชอบวิ่งพล่านสะสมแต้มอะไรกับใครเขา
นานๆ ทีจึงจะมีเหตุต้องไป “เก็บแต้ม” กับเขาบ้าง
เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ไม่ได้รีบ
นานๆ ทีจึงจะมีเหตุต้องไป “เก็บแต้ม” กับเขาบ้าง
เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ไม่ได้รีบ
เพราะฉันตั้งใจมาอยู่ ไม่ได้มาเที่ยว
จึงคิดว่า “แต้ม” ไม่ใช่เรื่องใหญ่
แค่พอมีข้อมูลเอาไว้ตอบคำถามนักท่องเที่ยวได้บ้างเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม แม้หนังสือนำเที่ยวเกี่ยวกับปายจะมีออกมามากมายอย่างนั้นก็เถอะ [ฟรีฟอร์มเราเองก็มีกับเขาด้วยเล่มหนึ่ง เล็กๆ ]แต่ไม่ว่าหนังสือพวกนี้จะมากมายแค่ไหน สงสัยคนเขาจะไม่ค่อยอ่านกันหรือไง อย่างไทยๆ เรานี่แหละ เห็นแต่มากันมือเปล่าแล้วถาม ถาม ถามเอาลูกเดียวเยอะเลย
อย่างไรก็ตาม แม้หนังสือนำเที่ยวเกี่ยวกับปายจะมีออกมามากมายอย่างนั้นก็เถอะ [ฟรีฟอร์มเราเองก็มีกับเขาด้วยเล่มหนึ่ง เล็กๆ ]แต่ไม่ว่าหนังสือพวกนี้จะมากมายแค่ไหน สงสัยคนเขาจะไม่ค่อยอ่านกันหรือไง อย่างไทยๆ เรานี่แหละ เห็นแต่มากันมือเปล่าแล้วถาม ถาม ถามเอาลูกเดียวเยอะเลย
การเดินทางท่องเที่ยว ควรมีความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับเมืองที่ตนจะเดินทางมาบ้างเป็นเรื่องถูกต้อง บางคนไม่อ่าน ไม่ศึกษา ไม่รู้เรื่องอะไรมาเลย คนถูกถามก็งงๆ เหมือนกันนะ ว่า ไม่รู้อะไรเลยสักนิดเดียวแล้วมาได้ยังไงเนี่ย ใครบังคับให้มา :)
ความที่ร้านหนังสือฟรีฟอร์ม โลนลี่ปาย ของเราตั้งอยู่ใกล้สถานีขนส่ง จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนมาถามโน่นถามนี่กับคนในร้านเราอยู่เสมอ เราจึงคิดพิมพ์แผนที่กันขึ้นมาแผ่นหนึ่ง เพื่อให้เราตอบคำถามได้ง่ายขึ้น เอาไว้ขายให้คนที่ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน
แต่ก็ไม่ได้คิดเรื่องค้าขายกันอย่างเดียว
เพราะเรามีของฟรีติดไว้ในร้านด้วยแผ่นหนึ่ง
เผื่อคนไม่มีเงินซื้อ หรือไม่อยากซื้อ
ก็แวะมาดูเฉยๆ ก็ได้
เหมือนบริการของร้านอย่างหนึ่ง!
แต่ก็…นะ
คนเรานี่ก็แปลกดี ของฟรีแท้ๆ บางทีก็ไม่ค่อยจะชอบดูกันเท่าไหร่ ขนาดเรายืนจนขาแข็งเพื่ออธิบายประกอบแผนที่ให้ดูด้วย ว่าตอนนี้คุณอยู่ตรงนี้นะ ถ้าจะไปตรงนี้ ต้องเดินไปทางนี้ เลี้ยวตรงนี้
เท่าที่สังเกต ผู้คนส่วนใหญ่ที่แวะมาถาม เขาไม่ค่อยสนใจฟังเราหรอก แทบไม่มองตามมือที่เราชี้ดูให้ซ้ำ ชอบแต่ให้เราอธิบาย ชอบแต่จะถาม ถาม ถาม พวกเขาถามแม้แต่กับเรื่องที่เพิ่งอธิบายจบเมื่อกี๊เอง
“มีไกด์บุ๊คขายด้วยนะคะ”
พวกเราเคยบอกไป
ไม่กล้าอะไรมากหรอก เดี๋ยวจะหาว่ายัดเยียดขายของ แต่ก็บอกไว้เป็นข้อมูลมากกว่า เผื่อว่าเขาอยากจะหาความรู้ด้วยตัวเองบ้าง แทนที่จะถาม ถาม ถาม ดะไปอย่างนั้น
ยังเคยมีคนถามเรากลับด้วยว่านะว่า
“ไกด์บุ๊ค”กับ“แผนที่” น่ะมันต่างกันตรงไหน!
เอิ๊กก….
.....
..คนอ่าน
เท่าที่สังเกต ผู้คนส่วนใหญ่ที่แวะมาถาม เขาไม่ค่อยสนใจฟังเราหรอก แทบไม่มองตามมือที่เราชี้ดูให้ซ้ำ ชอบแต่ให้เราอธิบาย ชอบแต่จะถาม ถาม ถาม พวกเขาถามแม้แต่กับเรื่องที่เพิ่งอธิบายจบเมื่อกี๊เอง
“มีไกด์บุ๊คขายด้วยนะคะ”
พวกเราเคยบอกไป
ไม่กล้าอะไรมากหรอก เดี๋ยวจะหาว่ายัดเยียดขายของ แต่ก็บอกไว้เป็นข้อมูลมากกว่า เผื่อว่าเขาอยากจะหาความรู้ด้วยตัวเองบ้าง แทนที่จะถาม ถาม ถาม ดะไปอย่างนั้น
ยังเคยมีคนถามเรากลับด้วยว่านะว่า
“ไกด์บุ๊ค”กับ“แผนที่” น่ะมันต่างกันตรงไหน!
เอิ๊กก….
.....
..คนอ่าน
บทความ
