last update: Feb,12-2010
อันหัวใจคนเรา
นั้นเท่ากลีบมะเฟือง :)
..
เช้าวันนี้ ตื่นขึ้นด้วยอาการกระแอมกระไอระคายคอเล็กน้อย เหตุคงมาจากเมื่อค่ำวานนั่นปะไร มิใช่อื่น
...
เรื่องของเรื่องคือ นั่งทำผมอยู่ดีๆ ไฟฟ้าดันดับพรึ่บซะงั้น อยากจะขำว่ะ อยากจะหัวเราะดังๆจริงว้อยยยยยยยยย (กรรมเวร... ขำชาวบ้านเขาเอาไว้เยอะ)แต่มันไม่ค่อยขำ ไม่ฮาเอาเลยแฮะ เพราะเมื่อวานคิดว่าจะกลับบ้านเร็ว ...เลยไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวติดมือไปด้วย
...
ฉันก็นะ ลืมไปสนิท ดันมาทำผมวันนี้ โดยลืมไปว่าอีกตำบลใกล้ๆ กันเขามีคอนเสิร์ตใหญ่ ที่ปายนี่นะ ไฟฟ้าม่ค่อยไม่พอใช้ มีคอนเสิร์ตหรือมีงานอะไรแบบนี้ทีไร ไฟจะดับทุกที
...
ความที่ร้านหนังสือฟรีฟอร์มอยู่ติดกับร้านเสริมสวย ฉันกับน้องๆ ฟรีฟอร์มเคยหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง เวลาเห็นลูกค้าวิ่งออกมาโวยวายนอกร้าน โดยมีฟองเต็มหัวบ้าง หรือไดร์ผมไปได้แค่ครึ่งหัวบ้าง
...
แต่พอเจอตัวเองบ้าง ขำไม่ออกเหมือนกัน
เพราะมันจะทำให้ป่วยเอา
..
เนื่องจากมันค่ำมืดแล้ว นอกจากอากาศข้างนอกเยือกเย็นลงเรื่อยๆ เรายังจะต้องล้างผมด้วยน้ำเย็นเจี๊ยบ เหมือนแช่น้ำแข็งไว้ทั้งคืน มาราดกระหม่อมบางๆ ของเราอีกต่างหาก
...
คุณพี่ช่างเจ้าของร้านก็มือหนักเสยเหลือเกิน เล่นเอาหลังคอแสบร้อนผ่าวไปหมด แถมยังต้องล้างผมอยู่นานสองนาน จนปวดคอ ปวดหลังไปหมด โอย อะไรกันเนี่ย
...
ล้างผมเสร็จ
จะเป่าผมก็ไม่ได้เพราะไม่มีไฟฟ้า
..
ผมเปียกชุ่มกระหม่อม จนฉันรู้สึกสงสารตัวเองจริงๆ หนาวก็หนาว หิวก็หิว ฉันก็เลยลากสังขารครึ่งๆ กลางๆ อย่างนั้น เดินไปหาอะไรกินที่ร้านบัฟฟาโล่ เอ็กซ์เชนจ์ ของพี่ล็อต ที่อยู่ใกล้ๆ กันนั้น
..
พี่ล็อตอยู่ร้านพอดี เลยกินข้าวกันไป คุยกันไป
ได้อัพเดทเรื่องนั้นเรื่องนี้กันอีกรอบห
...ยังมีต่อค่า...
...............................…คนอ่าน