slow life in pai 17 from Chiangkan to Pai

last update : Feb,14-2010
เรื่องรักในเชียงคาน
เมื่อราตรีประดับดาวและหยาดน้ำตา
ในความคิดถึงของมาดามวารินชำราบ
...
"มีเพลงหนึ่งนะ ที่พี่ชอบมาก แต่เปิดฟังอีกไม่ได้เลยหลังจากอาเสีย" เป็นคำเอื้อนเอ่ยแบบปัจจุบันทันด่วนของ "พี่ติ๋ม"สุมาลี วงษ์สวรรค์

..

เธอคือ"มาดามวารินชำราบ"ตัวละครที่นักอ่านไทยแสนจะคุ้นเคย ในฐานะภรรยาของพญาอินทรีแห่งสวนอักษรที่เพิ่งโบยบินจากเราไปจิบไวน์อยู่บนฟ้า ...'รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น

..

เธอเอ่ยถ้อยคำนั้นขึ้นมาเบาๆ ในวงสนทนาแห่งเย็นย่ำอันยืดเยื้อเรื้อรัง เรื่อยเปื่อยไปถึงค่ำคืนดึกดื่นราวไม่มีวันจบสิ้นของพวกเรา บนชานเรือนไม้กว้างสุดตาริมฝั่งโขง ที่มีแสงไฟวับแวมจากฝั่งเวียงจันทร์ ระยิบระยับแข่งกับดาวลูกโตๆ ที่พร่างพรายอยู่เต็มฟ้า
..
แม้ว่าคำปรารภนั้นจะแผ่วเบาเหลือเกิน แต่"พี่ติ๋ม"ผู้ที่มักจะนั่งเงียบๆ ฟังพวกเราสรวญเสเฮฮาไร้สาระมายาวนานราวกับไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ผู้ที่นานทีจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำหล่นจากปากมาสักครั้ง ก็ทำให้พวกเราทั้งวงก็ขยับตัวอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย
..
ที่เห็นๆ คาตาก็คือ"พี่แตน"ไพศาล เปลี่ยนบางช้าง ศิลปินหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนจิบเบียร์ไทยของเธออย่างสบายอกสบายใจมาตั้งแต่หัวค่ำ ลุกขึ้นมานั่งพับเพียบเรียบแต้ รินเบียร์เติมแก้วตัวเองเต็มปรี่เพื่อรอฟังเรื่องราวต่อไปอย่างจดจ่อยิ่ง

..

โดยมี"พี่เรน"จิตติมา ผลเสวก นักเขียนสารคดีชื่อดัง มองดูกริยาของพี่แตนผู้เป็นเพื่อนคู่ชีวิตของเธอมายาวนาน ก่อนจะหันมาอมยิ้มกับฉันอย่างขำๆ
..
"เขียน"ธาตรี แสงมีอานุภาพ ช่างภาพหนุ่มเพื่อนร่วมทริปของเรา ที่กำลังนอนหงายเหยียดยาวชมดาวเต็มฟ้าอยู่ข้างจานข้าวอย่างสุขโขสุขขีอยู่นั่น ก็ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ พี่ติ๋มของเราอย่างใส่ใจเต็มที่
..
"เพลงอะไรนะครับพี่ติ๋ม" เป็นคำถามจากคุณแขก เจ้าของบ้านแสนรักที่มีนอกชานใหญ่กว่าตัวบ้านที่พวกเรามาอาศัยกินดื่มและซุกหัวนอนคืนนี้เอ่ยถามอย่างมีลุ้นเต็มที่
..
คุณแขกเป็นแกนนำของกลุ่มคนไทฮักเชียงคาน รวมทั้งเป็นเจ้าของและเว็บมาสเตอร์เชียงคานดอทคอม ผู้มีความสามารถยิ่งยวดในการค้นหาทุกสิ่งทุกอย่างจากอินเตอร์เน็ตได้แคล่วคล่องว่องไวเป็นอย่างยิ่ง

..

รวมถึงเป็นเจ้าของกรุเพลงเก่าใหม่แสนไพเราะมากมาย ชนิดที่ว่าสามารถค้นหา"ทุกเพลง"ที่พวกเรา"ทุกคน"อยากฟังมาเปิดให้ฟังได้อย่างน่ามหัศจรรย์เป็นยิ่งยวด
..

"พี่ไม่แน่ใจนะเรื่องชื่อเพลง" พี่ติ๋มตอบ "แต่ท่อนจบของเพลงเค้าร้องไว้แบบนี้นะ ไม่รู้มีใครเคยฟังไหม..."

..

จวนจะรุ่งแล้วนะเจ้าพี่ขอลา
แสงทองส่องฟ้าสง่าศรี
หอมดอกกระดังงา
ชิชะช่างน่าเจ็บใจจริงเอย

หมู่ภมรร่อนหาช่อมาลี
แต่ตัวพี่จำจากพรากไปไกล

หอมดอกจำปี
นี่แน่พรุ่งนี้จะกลับมาเอย ฯ

...

เธอเอื้อนเอ่ยเนื้อร้องในท่วงทำนองของบทเพลงที่คล้ายจะคุ้นเคย หยาดน้ำตาที่เริ่มปริ่มมาตั้งแต่ท่อนแรกๆ ของบทเพลง ก็เริ่มพรั่งพรูลงมา มือหนึ่งของเธอยกแขนเสื้อตัวเองมาซับไว้

..

ช่างภาพหนุ่มของเราหยิบทิชชู่ส่งให้ ...เนื้อร้องท่อนสุดท้ายจากริมฝีปากของเธอแผ่วหายไป กับกระดาษซับที่เปียกชื้น

..

"รู้สึกเพลงนี้จะชื่อ ราตรีประดับดาว"

เธอเอ่ยตามมาอีกเบาๆ เมื่อน้ำตาเริ่มแห้ง

..

ราตรีประดับดาว
เพลงพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ปี 2472 .คลิกอ่านประวัติเพลง
...
วันนี้ แสนสุดยินดี
พระจันทร์วันเพ็ญ
ขอเชิญสายใจ เจ้าไปนั่งเล่น
ลมพัดเย็นเย็น หอมกลิ่นมาลี

หอมดอกราตรี
แม้ไม่สุดสี หอมดีน่าดม
เหมือนงามน้ำใจ แม้ไม่ขำคม
กิริยาน่าชม สมใจจริงเอย

ชมแต่ดวงเดือน
ที่ไหนจะเหมือน ได้ชมหน้าน้อง
พี่อยู่แดเดียว เปลี่ยวใจหม่นหมอง
เจ้าอย่าขุ่นข้อง จงได้เมตตา

หอมดอกชมนาด
กลิ่นไม่ฉูดฉาด แต่หอมยวนใจ
เหมือนน้ำใจดี ปรานีปราศรัย
ผูกจิตสนิทได้ ให้รักจริงเอย

ขอเชิญเจ้าฟังเพลงวังเวงใจ
เพลงของท่านแต่งใหม่ในวังหลวง
หอมดอกแก้วยามเย็น
ไม่เห็นใจพี่เสียเลยเอย

ดวงจันทร์หลั่นลดเกือบหมดดวง
โอ้หนาวทรวงยอดชีวาไม่ปรานี
หอมมะลิกลีบซ้อน
อ้อนวอนเจ้าไม่ฟังเอย

จวนจะรุ่งแล้วนะเจ้าพี่ขอลา
แสงทองส่องฟ้าสง่าศรี
หอมดอกกระดังงา
ชิชะช่างน่าเจ็บใจจริงเอย

หมู่ภมรร่อนหาช่อมาลี
แต่ตัวพี่จำจากพรากไปไกล
หอมดอกจำปี
นี่แน่พรุ่งนี้จะกลับมาเอย ฯ

..

คลิกฟังเพลง"ราตรีประดับดาว"





จากหนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ 'รงค์ วงษ์สวรรค์
ณ สุสานสันกู่เหล็ก เชียงใหม่ เมื่อวันที่ 18 มกราคม 2553
[สามารถคลิกบนภาพเพื่ออ่านรายละเอียดในหนังสือได้ค่ะ]






















....
…คนอ่าน